شعر:

خودشون تبر می کوبن به درخت

خودشـون رازقـی پـرپـر می کنن

ما اگه یه ســـاقه رو هرس کنیم

گوش اهـل عالمــو کــر می کنن

حـــق زندگـــی نـــداره انگـــاری

هر کی می میره برای وطنـــش

تو مـــرامشــون پــرنده مجــرمه

تا بخــواد پر بــزنه می کشنـش

حــالا دلــم عاشــق تر از قبلــه

دشمن اگه دشمن تر از پیشـه

تکلیفمون روشن شده این راه

با لاله هــا روشــن تر از پیشـه

حــالا دلــم عاشــق تر از قبلــه

دشمن اگه دشمن تر از پیشـه

تکلیفمون روشن شده این راه

با لاله هــا روشــن تر از پیشـه

***********************

سی ساله این در و اون درمیزنن

که یه جای راهو اشتبــاه بریـم

که یه جای قصه خوابمون کنـن

یادمون بره می خوایم کجا بریم

شما که پــی حقــوق بشــرید

به کجــای این دروغا دلخوشید

روز روشــن جلوی چشم همه

مثل آب خوردن آدم می کشید

حــالا دلــم عاشــق تر از قبلــه

دشمن اگه دشمن تر از پیشـه

تکلیفمون روشن شده این راه

با لاله هــا روشــن تر از پیشـه

حــالا دلــم عاشــق تر از قبلــه

دشمن اگه دشمن تر از پیشـه

تکلیفمون روشن شده این راه

با لاله هــا روشــن تر از پیشـه

به جرم عاشقی میشه دلو محکوم به زندون کرد

ولی یـادت نمی زاره یکی انگار میگه برگرد

ملاقاتی خودم بـودم تواین زندون بجز من نیست

تو این زندون که من هستم دری از جنس آهن نیست

اینجایی ، حتی نباشی مگه میشه ازخاطراتم جداشی

اینجایی ، حتی نباشی مگه میشه ازخاطراتم جداشی

می دونم آخرش روزی به حکم تو رها میشم

بـه داد من برس وقتی که محبوس الدعا می شم

میشه هق هق شد وبارید می شه آزاد شد با تو

خدا هم توی این زندون یه روز می گیره دستـاتو

اینجایی ، حتی نباشی مگه میشه ازخاطراتم جداشی

اینجایی ، حتی نباشی مگه میشه ازخاطراتم جداشی

شعر:

شکوه آسمـــون ، خواب شهـــابا                     فقط تو چشــم تو تعبیر می شن

تو که فرمانده باشی توی دستات                    تمـوم سنگ ها سجیل می شن

تو مثل اون پرستـــویی که از کوچ                    بـرای چنـــد فصلی جا می مونه

تو مثل اون پرســـتویی کــــه آخر                    خـودش رو تا قبیلش می رسونه

اسیر پیله هم باشه مهم نیست                   کـــه پــروانه یــه روز پــر درمیـاره

دل هر کی یه جایی مونده باشه                  از اونجــــا عاقبــــت سر در میاره

واسه رفتن به این مهمونی انگار                   باید پرپرشـــــه ســـر تا پا تن تو

میــون شعلــــه ابراهیـــم بودی                   چه جشنــی بود جشن رفتن تو

مثــــــل تــو راهــــی کرببلاییــم                   هنـــــوز یـــاد محـرم مونده با ما

اگه دشمــــن تــو رو از ما گرفته                   هنـوز خــط مقــدم مـــونده با ما

چقدر با رفتــــن تو گــــریه کردند                   همــونا کــه دنیاشــون تو بودی

به کی دلخوش کنندوقتی که نیستی            یتیمـــایی که باباشون تو بودی

پرستـــــوی روزای کوچ عاشـــق                   چـــه با آرامـــش از اینجا پریدی

تو از جـــام شهادت مست بودی                   شهادت رو تو لب تشنه چشیدی

دلت پیـــش خـــدا آروم گرفتـــه                      که تا زندست دنیا زنده باشـــی

تموم سنگ ها سجیل می شن                   تا اون روزی که تو فرمانده باشی

شعر:

باز امشب از تب تو شها تاب می خورم           باز از فرات خشــــک لبت آب می خورم

باز از نسیــم کرببــلا مسـت می شوم           میسوزم و سیاهی یک دست میشوم

آقـــــــا شروع من تویی به نام اسمت            مـــولا تمـــــوم آدمــــا غــــلام اسمت

وقتــــــی کشیــــدی دستتو  رو سرم            شــــــدم   گــــــــدای   دور حـــــــرم

 تو می دونی که مــــن یه رو سیاهم             عشقـم ، همه ی دلخوشیم همینه

چشـــــــام یـــــه روز اینـــــو ببینـــــه             عـــزیــز فاطمـــــه  دادی پنـــاهـــــم

بمیــــــرم آقــــــا  کفــــــن نـــــداری              چــــــرا تــو ســر در بــــدن نــداری؟!

تــــو   زینـــــت اهــــل آســـمـــونی              حـــــالا چـــرا  پیــــرهـــن  نــداری؟!

مــــــــن از تــــو دل نمــــی کنـــــم               آقــــام اگــــــه  قـــابــــل  بـــدونــی

اگـــــــــه  میـــــــون  عــــاشقـــات               ایـــن   دل  مـــــا  رو  دل  بــــدونـی

مــــن از تـــــو دل نمــــــی بـــــرم                مگـــه می شـــه  از  تــو جدا شـد؟!

مگه می شــــه دل  بـــه  تـــو  داد              و  بــــی خیــــال  کـــربـــلا  شـــد؟!

تــمـــوم    زنــدگیمــــــــو  مــــــن                مــــدیـــون  دستـــــای  تــو  هستم

نمـــی دونـــم  چـــه  جــوری  شد               نــدیــده  مـــن  دل  بـــه  تـو  بستم

ولـــی  بــــدون  هــر جــا  باشــم                 نشــون  نــوکــــریـــت  بـــاهــــامــه

تــمـــوم   عـــــــالـــم   بــدونـــــه                 هـــرجــا بـــاشــــم حسیــــن آقامه

متن شعر حضرت ماه:

شده دوباره دلم

کبوتره این حرم

به کی بگم غیر تو

دردامو،غمهامو یامولا

تو غربت سامرات

میون صحنو سرات

دلم میخواد بشینم ببینی اشکامو یامولا

تو ماه آسمون دنیایی

امام همه ی غریبایی

نگاهت طراوت بارونه

پناه دلای پریشونه «۲»

دوست دارم اسمت رو که رمز عبوره آسمونه

گم نمیشم تو این شب اسم تو واسم نشونه

چرا راهو گم کنم؟

وقتی تو چلچراغ راهی

وقتی تو قبله نمایی

وقتی تو حضرت ماهی

تو ماه آسمون دنیایی

امام همه ی غریبایی

نگاهت طراوت بارونه

پناه دلای پریشونه «۲»

شبو،غمو،زمزمه ،زیارت جامعه……